Roberto Rancilio

Roberto Rancilio urodził się 23 kwietnia 1896 roku w Parabiago. Spędził młodość w tym małym miasteczku pod Mediolanem, oddychając optymizmem i pewnością siebie, które przenikały społeczeństwo na początku 1900 roku. Atmosfera Belle Époque jednak słabła. Wybuch I wojny światowej odcisnął niezatarte piętno na życiu ludzi na całym świecie, a kiedy Roberto został powołany do wojska, rodzina Rancilio również została głęboko dotknięta.

W marcu 1916 Roberto dotarł na front.

Bohater wojenny

W marcu 1916 Roberto dotarł na front. Został ranny 15 maja podczas walki ogniowej i został zwolniony z odznaką honorową.

Nowy początek

Po wojnie Włochy weszły w stan gorączkowej euforii. Marzyły o nowym początku, a w kinie śmiały się i płakały na filmach Charliego Chaplina, Rodolfo Valentino i Grety Garbo. Pomimo powszechnej biedy i wciąż opłakiwanych śmierci, wszyscy chcieli zapomnieć o przeszłości i zacząć od nowa.

Małżeństwo

4 kwietnia 1921 roku Roberto poślubił Rosę Bongini, która pozostała u jego boku do końca życia.

The Officina Rancilio

Siedziba

Po odbyciu praktyk w kilku warsztatach mechanicznych, w marcu 1926 roku Roberto złożył wniosek do władz miasta Parabiago o budowę małego budynku przy Via Galeazzi 1a, pierwszej siedziby The Officina Rancilio.

Ekscytująca wizja

Roberto był przekonany, że kawa wkrótce opanuje Włochy i wierzył w sukces miejsc, w których można się nią delektować w towarzystwie innych, będzie stale rósł. Nadszedł moment, aby przekształcić tę intuicję w pełnoprawną działalność biznesową.

Podwójne R

Logo

W 1927 roku, w warsztacie w Parabiago, Roberto zbudował swój pierwszy ekspres do kawy, kawałek po kawałku. Rezultatem była La Regina, mechaniczne dzieło sztuki. Zrozumiawszy, jak ważne jest, aby jego produkty były kojarzone z rozpoznawalnym logo, Roberto natychmiast zaprojektował logo „podwójnego R”, które do dziś widnieje na wszystkich produktach Rancilio.

Rancilio Graziosa i Invicta

The Officina Rancilio oficjalnie rozpoczęła działalność w 1930 roku. W następnym roku Roberto wprowadził trzy nowe modele ekspresów do kawy – Ottagonale, Graziosa i Invicta – oraz zgłosił nowe patenty.

Rodzina

Rodzina również się powiększyła i po Francesco (1921) i Antonietto (1929), w 1935 roku przychodzi na świat Romano. W latach 30 stworzył on również pierwszy plakat reklamowy firmy, a w 1938 roku po raz pierwszy zaprezentował swoje produkty na Międzynarodowych Targach w Mediolanie.

Lata drugiej wojny światowej.

Ponowna inwencja

Podczas II wojny światowej Roberto był zmuszony zawiesić produkcję swoich ekspresów do kawy. Aby utrzymać działalność warsztatu, przestawił się na produkcję maszyn do mielenia, tłoczenia i przędzenia.

Natychmiast po wojnie Roberto Rancilio rozpoczął przetapianie metalowych części fragmentów haubic, aby wznowić swoją działalność. W tym okresie i w podobny sposób – tzn. poprzez ponowne wykorzystanie wojskowych materiałów i designu – wynaleziono PiaggioVespa, który szybko stał się symbolem odrodzenia Włoch.

Po wznowieniu produkcji ekspresów do kawy, Roberto nabył bilet kolejowy i zaczął podróżować, aby zacieśnić relacje z dostawcami, znaleźć nowych klientów – nawet za granicą – i uczestniczyć w międzynarodowych targach branżowych. Kierował się czystą siłą woli, głęboko wierzył w swoją pasję i był pewien, że wkrótce Włosi znowu zaczną spotykać się w barach, aby wypić kawę przed rozpoczęciem dnia lub nawet po pracy, słuchając najnowszych wiadomości w radiu lub komentując wyniki wyścigów kolarskich Coppi i Bartali.

Wkraczamy w świat ekspresów do kawy

Technika spotyka się z designem

W 1948 roku pojawia się Ideale, pierwszy ekspres do kawy Rancilio z poziomym bojlerem.

W 1949 pojawia sięFortuna, pierwszy model z dźwignią.

Lata 50-te to era włoskiego cudu: powstaje telewizja RAI, a wraz z nią Fiat 600, który wywołuje wielki pęd do kupowania samochodów. W tych Włoszech, tak zafascynowanych małymi samochodami i uwiedzionych sprzętem gospodarstwa domowego, Rancilio ugruntowuje swoją pozycję, a następnie osiąga nowe szczyty dzięki sukcesowi Preziosy i Ducale.

La Rancilio di Roberto Rancilio.

Nowoczesna era

Roberto Rancilio kontynuuje pracę nad swoimi produktami, eksperymentując z wykorzystaniem plastiku, a także nad komunikacją, łącząc tradycyjną markę ‘podwójnego R’ z nowymi stylami i trendami tamtych czasów. Aby zaznaczyć ostateczne przejście z warsztatu do nowoczesnej firmy, Rancilio zmienia nazwę firmy na “La Rancilio di Roberto Rancilio” w 1954 roku

Firma

Na progu swoich 60-tych urodzin, 4 stycznia 1956 roku Roberto Rancilio odszedł w swoim domu w Parabiago. Firma straciła nie tylko swojego założyciela i właściciela, ale przede wszystkim człowieka, który potrafił zaangażować wszystkich, z autentyczną pasją, w swoją ludzką i zawodową przygodę. Jego żona i trzej synowie będą kontynuować rozwój firmy w następnych latach.

Kastor Egloff

Kastor Egloff urodził się 28 listopada 1820 roku w Rohrdorfie, w dystrykcie Baden, w Szwajcarii. Jako szósty z dziesięciorga dzieci musiał w bardzo młodym wieku zarabiać na życie. Pracował jako pomocnik w polu i dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności znalazł mieszkanie w założonym przez pedagoga i filozofa Johanna Heinricha Pestalozziego instytucie edukacyjnym ‘Neuhof’ w Birr. Była to szkoła przemysłowa, która oferowała najbardziej potrzebującym dzieciom, takim jak Kastor, możliwość nauki i zdobycia zawodu.

Umiejętności manualne

W 1827 roku, po śmierci Pestalozziego, młody Kastor postanowił pozostać w Birr. Hodował bydło i naprawiał w małym warsztacie sprzęty domowe i naczynia kuchenne, wykazując się przy tym nie małą sprawnością manualną.

Okres Zuryski

W 1836 roku, dzięki pomocy wdowy po pedagogu, Pani Pestalozzi, przeniósł się do Zurychu, gdzie przez cztery lata terminował w firmie mechanicznej.

Podróż

W 1849 Kastor wrócił do domu swoich rodziców w Rohrdorfie, ożenił się z Barbarą Stieger i otworzył warsztat. Młodzi małżonkowie produkowali metalowe kadzie i łyżki cedzakowe, pracując na tokarce karuzelowej. Co dwa tygodnie Kastor wyjeżdżał do Zurychu, aby sprzedawać swoje produkty na targu lub sklepach z artykułami żelaznymi.

Początek

Gdzie narodziła się firma

W 1851 roku urodził się Wilhelm Egloff. Był on pierwszym z dziewięciorga dzieci małżeństwa. Mniej więcej w tym samym czasie na miejscu, gdzie do dziś znajduję się siedziba firmy, zbudowano mały warsztat z młynem wodnym.

Produkcja i sprzedaż produktów była ciężką pracą, szczególnie zimą i tylko dzięki Barbarze Kastor nie zamknął w 1857 roku zakładu i nie poszedł do pracy jako nadzorca w Oederlin w Badenii.

Ciągły rozwój

Dalsze inwestowanie w rodzinną firmę było zarówno odważną jak i dalekowzroczną decyzją. W ciągu zaledwie kilku lat liczba pracowników wzrosła do dziesięciu i zaczęto produkować nowe przedmioty: pokrywki do kadzi, lichtarze, widelce i rozety do rur piecowych z cyny i mosiądzu. W latach 60-tych XIX wieku firma rozrosła się do 20 pracowników, a Kastor zaczął produkować również lampy naftowe. Firma rozwijała się dalej dzięki pomocy Wilhelma i Juliusa, najstarszych synów Kastora i Barbary.

Sukces

Otworzyli odlewnie i w 1871 roku firma osiągnęła obroty w wysokości 150 000 franków szwajcarskich. W 1876 roku Kastor zakupił pierwszą w Szwajcarii prasę do głębokiego tłoczenia i rozpoczął produkcję puszek do konserw i innych cynowanych artykułów gospodarstwa domowego.

“Rok wielkich zmian”

Był to rok tragiczny: podczas pracy nad prasą Kastor stracił rękę, a kilka tygodni później doznał udaru mózgu. Jego syn Julius przejął firmę i z pomocą brata Augusta kierował nią do roku 1894, kiedy to Adolf i Karl Reber Nabyli udziały w firmie, inwestując w nią cały swój majątek. Był to rok przełomowych zmian, które doprowadziły do oddalenia się Egloffów od firmy. Kiedy Hermann Weber dołączył do firmy wraz z braćmi Reber, Kastor i Julius Egloff stali się cichymi wspólnikami.

Kastor Egloff zmarł w 1905 roku w wieku 85 lat. W chwili śmierci założyciela firma była o wiele lat od rozpoczęcia produkcji ekspresów do kawy.

Supra I, pierwszy ekspres do kawy z filtrem, został wprowadzony na rynek dopiero w 1934 roku, rok po śmierci Juliusa Egloffa.

Egro AG

Niekończąca się pamięć

Dopiero w 1979 roku, po różnych ewolucjach i zmianach właściciela, firma zmieniła nazwę na Egro AG, składającą się z dwóch pierwszych liter nazwiska założyciela (Egloff) i miasta, w którym się urodził (Rohrdorf). Jest to hołd dla przedsiębiorczej odwagi Kastora, który do dziś w pełni oddaje ducha firmy.