NASZE LOGA

Historia i ewolucja loga

Podróż w czasie, która opowiada historię dwóch mężczyzn,
pionierów i wizjonerów.

1927

W 1927 roku, pierwszy ekspres do kawy dla barów Rancilio jest produkowany z całą determinacją i umiejętnościami technicznymi Roberto Rancilio. La Regina «Królowa», to jego nazwa, a Roberto uznając znaczenie przypominania swoim prawdziwym klientom – właścicielowi kawiarni i bariście – o tym kto stoi za sprzętem, postanawia umieścić swój monogram w zasięgu ich wzroku, na wsporniku filiżanki.

1927

Ten monogram, wykonany ręcznie na metalu jest punktem wyjścia dla tożsamości firmy i będzie miał ogromne znaczenie w przyszłości, będąc postawą całej komunikacji Rancilio. W tym czasie jest on jednak umieszczony nie tylko na La Regina, ale także na maszynach, które go zastąpią w latach trzydziestych, składający się z dwóch kwadratowych liter R, obracających się o 180 stopni względem siebie i dzielących ten sam wertykalny trzon.

1927

Choć monogram nie jest jedynym obecnym elementem graficznym na urządzeniach. Słowa “La Rancilio” pojawiają się na tej maszynie w ultramarynowym błękitnym napisie ze złotym obrysem, nieco bardziej rozbudowanym niż oryginalny krój Copperplate Gothic, którym była inspirowana. W małym opisie umieszczonym poniżej tego napisu możemy przeczytać groteskowymi, złotymi literami “Ellectrica Isantanea, Officina Meccanica” i “Roberto Rancilio – Parabiago”, z podobnymi znakami, ale w większym rozmiarze i bardziej skondensowane.

1930

W latach trzydziestych marka przestaje być adresowana jako “La Rancilio” pojawiając się po prostu jako Rancilio. Niemniej jednak oficjalna nazwa firmy, Officina Rancilio pozostanie niezmieniona aż do lat pięćdziesiątych, ale to nie jest jedyna zmiana. W tej dekadzie modne staje się Art Deco, a jego zasady estetyczne ucieleśnia nie tylko maszyna Ottogonale, ale także pionowe napisy, które są stosowane zarówno w niej, jak i w modelach Graziosa i Invicta Verticale.

1930

Napis ten, czerwony i trójwymiarowy w swoim kształcie, sprawia wrażenie widzianego z dołu, jest niezwykle ciężki, zgeometryzowany i prawie pozbawiony wolnych przestrzeni wewnątrz liter. Te same cechy posiadają napisy ekspozycyjne, które w latach 1930 i 1940 były używane na całym zachodnim świecie, głównie na plakatach i szyldach.

1930

Jednak w modelu Ottogonale czasami stosuje się inną płytkę. W kształcie ośmiokąta foremnego, ma perłowo-białe tło, na którym widnieje nazwa Rancilio w kolorze ultramarynowym ze złotym obrysem, z dużym napisem, ze spiczastymi wierzchołkami i z końcami zwężonymi przez kąty płytki. Złotego koloru użyto również w opisie umieszczonym poniżej: “Officina Elettromeccanica, R.Rancilio, Parabiago”, używając znaków podobnych do tych, które widnieją na czerwonej tabliczce, ale bardziej skondensowanych.

1948

W tym czasie możemy jeszcze zaobserwować wpływy typograficzne Art Deco, mimo że styl ten przestał być używany po rozpoczęciu II wojny światowej, na rzecz bardziej surowego wyglądu, zarówno pod względem koloru jak i kształtów. Nie ma dokumentacji fotograficznej wszystkich maszyn wyprodukowanych w tej dekadzie, ale możemy zauważyć obecność dwóch dużych liter w istniejących zapisach.

1948

Pierwszy raz pojawia się na Ideale w 1948 roku, a także ma Invicta w 1950 roku. W napisie tym możemy zaobserwować znaki groteskowe, lekkie i skondensowane, wyjątkiem jest litera O, będąca niemal idealnym kołem. Niewiarygodnie podobne napisy można zobaczyć na plakatach z lat dwudziestych i trzydziestych.

1948

W drugim napisie, który pojawia się czasem na Ideale, również możemy dostrzec groteskowe litery, ciężkie i czworokątne. Są one bardzo podobne do tych, które można znaleźć na plakatach konstruktywistycznych i w alfabetach De Stijl, zwłaszcza w tych ostatnich, gdyż charakterystyczne dla tego ruchu linie równoległe i prostopadłe przeniesione są na litery i kroje pisma.

1948

W tej dekadzie następują duże zmiany, podwójne R pojawia się po raz ostatni na wsporniku filiżanki Preziosy. Zmienia się również oficjalna nazwa firmy, znika słowo “Officina”, które wskazuje na definitywne przejście od warsztatu rzemieślniczego do nowoczesnej firmy. Zmiana ta nie ma jednak żadnych istotnych reperkusji wizualnych – od lat trzydziestych nazwa firmy pojawia się jedynie na tabliczce umieszczonej na maszynie, bardzo małej i dyskretnej.

1948

Napisy obecne na wyposażeniu są odnowione, a pierwszy i trzeci w kolejności wygląd odpowiadają estetyce Streamline, typowo amerykańskiego ruchu projektowego, opartego na zasadach szybkości. W rzeczywistości w tej erze szybkość nadaje ton wszystkiemu, w tym typografii, będąc możliwym do zaobserwowania w wielu skryptach. Pierwszy napis tej dekady pojawia się na Invicta i Leva, składający się ze złotego pochyłego pisma, które tworzy delikatny kontrast na tle srebrnej powierzchni maszyny.

1948

Jest to jedyna tabliczka, na której nazwisko Rancilio występuje pisane wielką literą R, po której następują małe litery, co jest zupełnie naturalne, biorąc pod uwagę, że pismo to naśladuje pismo odręczne. Napisy takie jak ten można łatwo zauważyć na plakatach z lat czterdziestych i pięćdziesiątych, w większości wykonanych w USA. Czcionka BrushScript opracowana przez Roberta E. Smitha w 1942 roku, jest prawdopodobnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy tej epoki o podobnym wyglądzie.

1948

Trzeci napis występuje w modelach Alpina i Ducale, odpowiednio w kolorze czerwonym i białym, a także w latach sześćdziesiątych w serii High Line, w kolorze białym, umieszczony wewnątrz dwóch zachodzących na siebie prostokątów, jednego czerwonego, a drugiego czarnego. Ten rodzaj napisu, powszechnie znany jako Connected Chrome Scrip, jest wszechobecny w niemal wszystkich chromowanych tabliczkach umieszczanych na samochodach i sprzętach gospodarstwa domowego od lat trzydziestych do sześćdziesiątych, będąc w swej istocie znakami pisma połączonymi ze sobą poprzez linię bazową.

1948

Drugi napis dekady prezentuje się na modelach Mignon i Preziosa. Te dwie maszyny, o wyglądzie klejnotu prezentują być może z tego samego powodu bardziej konserwatywną typografie, zorientowaną pionowo i w kolorze bordowym, pasujące do kategorii Egyptian/slab Serif, który jest jednak ponownie rozpatrywany z literami użytymi na maszynie o znacznym kontraście na wierzchołkach A i N oraz spodzie R.

1948

Dzieje się tak po to, aby litery mogły się zdystansować od wybitnie męskiego, ciężkiego i mało kontrastowego slab serif. Widuję się to czasem na plakatach z lat pięćdziesiątych, choć rzadko, bo nie bardzo pasują do opływowych kodów wizualnych.

1948

W tych dwóch modelach obecny jest również napis, namalowany złotą farbą na pleksiglasowej płycie podgrzewacza filiżanek, składający się z groteskowo zarysowanego R, z kwadratową czaszą przeciętą nazwą Rancilio, napisaną lekkimi, groteskowymi i geometrycznymi znakami. Element ten, choć drugorzędny, będzie stanowił podstawę logotypu, który zostanie opracowany w następnej dekadzie.

1965

Między rokiem 1965, w którym powstaje seria High Line, a końcem dekady ukazują się jeszcze trzy inne modele z nowymi płytami. Eurostile, kamień milowy włoskiej typografii XX wieku, zaczyna być używany w pogrubionej, rozszerzonej wersji.

1965

Ten wygląd zajmuje ważną pozycję w komunikacji Rancilio między 1965 a latami osiemdziesiątymi, pojawiając się nie tylko na tabliczkach ekspresów do kawy, ale także na każdym wyprodukowanym materiale drukowanym.

1965

W wersji drukowanej logotypu zastosowano czarny kolor, linię i przestrzeń negatywną, w tym również obrysowaną literę R, poza prostokątem, w którym umieszczono nazwę Rancilio i napis “Macchine per Caffe”. R wydaje się być ewolucją logotypu znajdującego się na plexi Mignon i Preziosy.

1982

Nadejście lat osiemdziesiątych przynosi nowości, a oryginalny monogram podwójnego R, używany do lat czterdziestych, zostaje przywrócony w 1982 roku, jednak zmiany sięgają dalej. Cała ta komunikacja graficzna zostaje odnowiona i ten sam monogram, będący obecnie oficjalną ikoną Rancilio, zostaje umieszczony w pobliżu tożsamości słownej – elementy te są ułożone obok siebie, podwójne R wpisane w kwadrat, a nazwa firmy w prostokąt na prawo od tego pierwszego, oba z zaokrąglonymi rantami – tworząc zupełnie nową tożsamość wizualną.

1982

Wprowadzono również zmiany typograficzne, z czcionką bardzo podobną do Helvetici, powszechnie stosowanej obecnie przez masy, łączącego się harmonijnie z nowym kształtem monogramu, jednocześnie geometrycznym i płynnym. Zmiany wprowadzone w oryginalnym obliczu – dyskretne zaokrąglenie ostrych elementów i wyeliminowanie spodu R – pozwoliły na uzyskanie takiej samej szerokości optycznej jak pozostałe litery, dzięki czemu cały zestaw wygląda przyjaźniej i bardziej zrównoważenie.

1982

Wersja drukowana logotypu jest jednak złożona i niezrównoważona w porównaniu z wersją na tabliczkach, eksponując napis, podkreślony, znajdujący się poniżej czarnego prostokąta, w którym umieszczona jest nazwa firmy, a także kwadrat z monogramem powiększony prawie do podwójnej wysokości.

1982

W tej dekadzie pojawia się również kolor – zieleń zostaje przyjęta do reprezentacji Rancilio – jednak jej użycie jest obecne tylko w drukowanych wersjach logotypu.

1982

W latach osiemdziesiątych logotyp ulega niewielkiej korekcie, w trzech krokach i prawie niezauważalnie. Po pierwsze czcionka zostaje zastąpiona Helveticą, która była inspiracją poprzedniego. Następnie podwójne R zostanie nieco wyszczuplone, nadając mu ostrzejszy wygląd, a ostatnim krokiem było dodanie zielonego koloru.

2000

W 2000 roku wizerunek Rancilio przechodzi ponowną zmianę. Jest oto powrót do genezy firmy, dzięki połączeniu dwóch pierwotnych elementów graficznych obecnych w historii firmy: monogramu, używanego już od lat osiemdziesiątych, oraz nazwy marki, pisanej tą samą czcionką (futura), która kiedyś widniała na fasadzie Officiny.

2005

Od 2005 roku napis w logo brzmi “Coffeeing the World”, jest to przeniesienie sztuki i pasji, nie tylko z włoskiego espresso, ale także wszystkich napojów na bazie kawy, przygotowywanych ze starannością i znawstwem, do każdego zakątka świata. Słowa te stają się jeszcze bardziej wyjątkowe, gdy są napisane ręką Giorgio Rancilio, nie tylko prezesa firmy, ale także jednej z twarzy trzeciego pokolenia Rancilio, będąc w ten sposób wyrazem rodzinnego DNA i ewolucji.

1936

Obecność identyfikacji wizualnej można zaobserwować, po raz pierwszy w 1936 roku, na tabliczce umieszczonej na maszynie Rekord. Składał się on z trójkąta – elementu jednoczącego w całym procesie ewolucji marki – równobocznego i o zaokrąglonych rogach, koguta oraz napisu geometrycznego.

1936

Trójkąt, składający się z pozostałych elementów, mógł zostać wybrany jako najprostszy, najmocniejszy i najbardziej stabilny kształt geometryczny lub jako aluzja do Alp – odniesienie, które można znaleźć w innych szwajcarskich markach, takich jak na przykład Toblerone – ale tego nigdy nie będziemy w stanie dowiedzieć się na pewno.

1936

Chociaż powód wyboru tego zwierzęcia na reprezentanta marki nie jest do końca jasny, wiadomo na pewno, że ma ono mitologiczne znaczenie w kulturze celtyckiej, niegdyś bardzo ważnej w Europie Środkowej, w tym w Szwajcarii. dlatego wybór tego elementu może wynikać z jego wartości jako talizmanu, zarówno zachęcającego do ciężkiej pracy, jak i przyciągającego szczęście.

1936

Zgeometryzowane litery o regularnym ciężarze, bez kontrastu, mają charakterystyczne E, w kształcie trójki zwróconej w przeciwną stronę, z ogonem sięgającym poniżej pozostałych znaków, zakręcającym i stykającym się z idealnie okrągłym O, prawie na jego szczycie. Ogon litery G, po zrobieniu pętli, wydłuża się, tworząc ramię litery R. Ten zestaw znaków wykazuje podobieństwa do innych logo z początku XX wieku oraz do wczesnych geometrycznych czcionek, takich jak Futura, Johnston i Gill Sans. Ta identyfikacja wizualna będzie używana do połowy lat pięćdziesiątych.

1961

Druga wersja identyfikacji wizualnej firmy Egro pojawia się w połowie lat pięćdziesiątych i jest używana do 1961, na tabliczce Reginetta. Jest to ten sam trójkąt równoboczny z zaokrąglonymi rogami, co w pierwszej wersji. Kogut ma jednak inny wygląd, z wydłużonym ciałem, regularną szerokością linii, minimalnymi i geometrycznymi cechami. Jego ogon przedstawia coś, co wydaje się być wyobrażeniem podkowy, innego symbolu szczęścia w kulturze zachodniej.

1961

Jednak napisy ulegają drastycznej zmianie. Zyskuje na wadze i staje się znacznie bardziej geometryczne. Każdy znak jest wzorowany na trójkącie równoramiennym ze ściętym wierzchołkiem i lekko zaokrąglonymi rogami. Niektóre znaki przypominają runy – rodzaj starożytnych liter używanych w odległych wiekach do zapisu języków germańskich i innych starożytnych alfabetów.

1969

W drugiej połowie tego dziesięciolecia, aż do roku 1969, pojawia się także zupełnie inna tabliczka, ale jest ona stosowana tylko na maszynach, które rozpoczęły produkcję po roku 1950, a nie na modelach z poprzednich dziesięcioleci, które nadal są produkowane. Jest ona znacznie bardziej stonowana i racjonalna niż poprzednie identyfikacje wizualne, składa się z tego samego trójkąta, który był używany wcześniej, w kolorze czerwonym i ze złotym obrysem, ale posiada znacznie inne napisy, wzorcowe dla stylu szwajcarskiego i od tej pory nie widać już koguta.

1969

Prezentowane pismo ma pogrubioną gramaturę, bardzo mały kontrast i ciasne kerningi, jest bardzo podobne do groteskowych czcionek, które pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku, a mianowicie Liliput-Grotesk i Royal Grotesk, które następnie połączono, tworząc w 1896 roku słynny Akzidenz Grotesk; a także wiele innych czcionek, których nazw nie podano.

1969

Czwarta wersja znaku towarowego Egro została zarejestrowana w 1961 roku, jednak prawdopodobnie zaczęto go używać nieco wcześniej, zwłaszcza na papierze i używano go do połowy lat siedemdziesiątych. Składa się z trójkątów równobocznych, tym razem o ostrych wierzchołkach i groteskowego napisu, podobnego do tego, który widniał na poprzednim znaku firmowym, ale z krótszym ogonem litery G, który prawie dotyka własnej miseczki, oraz z literą R, która jest stosunkowo zagęszczona w porównaniu z innymi literami.

1972

W tym dziesięcioleciu pojawiają się dwa podobne logotypy. Pierwszy z nich został zarejestrowany w 1972 roku, w tym samym roku pojawia się Mikado, pierwszy w pełni automatyczny ekspres do kawy. Składa się on z nadmuchanego kształtu, inspirowanego wcześniejszym trójkątem równobocznym o zaokrąglonych rogach oraz napisu. W tej tożsamości Egro pojawia się napisany groteskowymi znakami, podobnymi do tych używanych w poprzednich logotypach, które w rzeczywistości wydają się być samym Akzidenz Grotesk, o średniej wadze, ale z końcówką “E” przyciętą poziomo, jak w przypadku Helvetica.

1978

Drugie logo zawiera te same elementy, co poprzednie, ale dodatkowo dodaje słowo “Swiss” na górze Egro, napisane mniejszym rozmiarem, wielkimi literami, zwykłą czcionką Helvetica. Ta wersja została zarejestrowana w 1978 roku, a jej celem jest informowanie potencjalnych klientów o pochodzeniu produktów, ponieważ znak “made in Switzerland” oznacza już w tamtych czasach jakość w odniesieniu do urządzeń mechanicznych i technologicznych.

1978

Wprowadzenie napisu “Swiss” jest prawdopodobnie strategią opracowaną po oficjalnej zmianie nazwy firmy na Egro AG, rok wcześniej – choć nazwa Egro zawsze widniała na urządzeniach do kawy, od samego początku. Należy jednak zauważyć, że oba te logotypy zaczęły być używane prawdopodobnie przed datą wprowadzenia ich do obrotu handlowego i po początku lat dziewięćdziesiątych.

1980

Siódmy logotyp jest traktowany jako wersja poprzedniego, ale nie są one stosowane jednocześnie, jak to zwykle bywa w takich przypadkach, zastępując je identyfikacjami stosowanymi od lat siedemdziesiątych do 2004 roku. Logotyp ten był podobny do tego zarejestrowanego w 1978 roku, jeśli chodzi o kształt i czcionkę, ale występował na urządzeniach w różnych odcieniach czerwieni, z napisem Egro w kolorze białym i napisem Swiss w odcieniu głębokiego burgundu.

1980

Po wydrukowaniu uzyskuje się efekt objętości, dzięki zastosowaniu gradientu radialnego od bieli do głębokiej czerwieni, a także rzutowanego cienia, który nadaje logo efekt unoszenia się w powietrzu.

2004

W 2004 r. wyższe zarządy firmy uznają koncepcję “marki premium” za bardzo pożądaną i postanawiają przywołać blask i prestiż marki z lat pięćdziesiątych, przywołując ducha Reginy, Reginetty, a zwłaszcza płyty, która pojawiła się w tym dziesięcioleciu.

2004

Ustalono, że ponownie zostaną użyte kolory czerwony i złoty – lub beżowy w wersji drukowanej – oraz że w rogach trójkąta, obecnie równoramiennego i podwójnie obrysowanego, zostaną umieszczone małe kółka, co stanowi aluzję do śrub, które utrzymywały oryginalną płytę na miejscu.

2004

Drastycznie zmienia się również krój pisma – groteskowe znaki zostają zastąpione zsynchronizowanymi, z formalną charakterystyką wspólną dla niektórych krojów pisma, które pojawiły się w poprzedniej dekadzie, zwłaszcza Democratica Bold – nowatorskiego kroju pisma o niezwykłych formach, zaawansowanych technologicznie, ale częściowo organicznych, stworzonego przez Milesa Newlyna w 1991 r. dla Emigre, niezależnej odlewni pism cyfrowych. Jednak, podobnie jak większość produktów Emigre, ten rodzaj czcionek będzie później pechowo związany z tamtą dekadą.

2004

W tym czasie tworzony jest również napis “Swiss Coffee Systems”, która znajduje się wewnątrz trójkąta, gdy jest on używany jako tabliczka, lub pod nim, gdy jest on drukowany. Do pisania użyto kroju FB Hermes, o cienkiej gramaturze, będącego interpretacją wczesnej groteskowej czcionki stworzonej przez Hainza Hoffmana w 1908 r., z charakterystyczną niesymetryczną literą W, zerowym kontrastem oraz z zaokrąglonymi końcówkami i narożnikami, imitującymi zużycie spowodowane intensywnym użytkowaniem.

2009

Pod koniec dekady tożsamość używana od 2004 roku zmienia się ponownie, mimo że była używana tylko przez pięć lat. Rebranding ma miejsce w 2009 roku, po przejęciu Egro Coffee Systems AG przez Rancilio – Macchine per Caffe w roku poprzednim.

2009

Napis zostaje zmieniony na “Swiss Coffee Technology”, a czerwony trójkąt opuszcza scenę i zostaje zastąpiony trójwymiarową, fasetowaną strzałą, wskazującą drogę i prowadzącą do przodu. Czerwony kolor zostaje jednak zachowany ze względu na swoją śmiałość, elegancję i siłę, zwłaszcza w połączeniu z czarnym napisem umieszczonym poniżej. Litery użyte w logotypie są inspirowane przez Klavikę.

Poznaj świat, za którym stoi

Grupa Rancilio łączy w sobie historie czterech marek. Historie ludzi, intuicji marzeń przedsiębiorców, projektów i patentów, które na przestrzeni lat stworzyły legendę międzynarodowej firmy produkującej profesjonalne ekspresy do kawy.