Historia i ewolucja loga

Od 2005 roku napis w logo brzmi “Coffeeing the World”, jest to przeniesienie sztuki i pasji, nie tylko z włoskiego espresso, ale także wszystkich napojów na bazie kawy, przygotowywanych ze starannością i znawstwem, do każdego zakątka świata. Słowa te stają się jeszcze bardziej wyjątkowe, gdy są napisane ręką Giorgio Rancilio, nie tylko prezesa firmy, ale także jednej z twarzy trzeciego pokolenia Rancilio, będąc w ten sposób wyrazem rodzinnego DNA i ewolucji.

W 1927 roku, pierwszy ekspres do kawy dla barów Rancilio jest produkowany z całą determinacją i umiejętnościami technicznymi Roberto Rancilio. La Regina «Królowa», to jego nazwa, a Roberto uznając znaczenie przypominania swoim prawdziwym klientom – właścicielowi kawiarni i bariście – o tym kto stoi za sprzętem, postanawia umieścić swój monogram w zasięgu ich wzroku, na wsporniku filiżanki.

Choć monogram nie jest jedynym obecnym elementem graficznym na urządzeniach. Słowa “La Rancilio” pojawiają się na tej maszynie w ultramarynowym błękitnym napisie ze złotym obrysem, nieco bardziej rozbudowanym niż oryginalny krój Copperplate Gothic, którym była inspirowana. W małym opisie umieszczonym poniżej tego napisu możemy przeczytać groteskowymi, złotymi literami “Ellectrica Isantanea, Officina Meccanica” i “Roberto Rancilio – Parabiago”, z podobnymi znakami, ale w większym rozmiarze i bardziej skondensowane.

W latach trzydziestych marka przestaje być adresowana jako “La Rancilio” pojawiając się po prostu jako Rancilio. Niemniej jednak oficjalna nazwa firmy, Officina Rancilio pozostanie niezmieniona aż do lat pięćdziesiątych, ale to nie jest jedyna zmiana. W tej dekadzie modne staje się Art Deco, a jego zasady estetyczne ucieleśnia nie tylko maszyna Ottogonale, ale także pionowe napisy, które są stosowane zarówno w niej, jak i w modelach Graziosa i Invicta Verticale.

Jednak w modelu Ottogonale czasami stosuje się inną płytkę. W kształcie ośmiokąta foremnego, ma perłowo-białe tło, na którym widnieje nazwa Rancilio w kolorze ultramarynowym ze złotym obrysem, z dużym napisem, ze spiczastymi wierzchołkami i z końcami zwężonymi przez kąty płytki. Złotego koloru użyto również w opisie umieszczonym poniżej: “Officina Elettromeccanica, R.Rancilio, Parabiago”, używając znaków podobnych do tych, które widnieją na czerwonej tabliczce, ale bardziej skondensowanych.

Pierwszy raz pojawia się na Ideale w 1948 roku, a także ma Invicta w 1950 roku. W napisie tym możemy zaobserwować znaki groteskowe, lekkie i skondensowane, wyjątkiem jest litera O, będąca niemal idealnym kołem. Niewiarygodnie podobne napisy można zobaczyć na plakatach z lat dwudziestych i trzydziestych.

W drugim napisie, który pojawia się czasem na Ideale, również możemy dostrzec groteskowe litery, ciężkie i czworokątne. Są one bardzo podobne do tych, które można znaleźć na plakatach konstruktywistycznych i w alfabetach De Stijl, zwłaszcza w tych ostatnich, gdyż charakterystyczne dla tego ruchu linie równoległe i prostopadłe przeniesione są na litery i kroje pisma.

Jest to jedyna tabliczka, na której nazwisko Rancilio występuje pisane wielką literą R, po której następują małe litery, co jest zupełnie naturalne, biorąc pod uwagę, że pismo to naśladuje pismo odręczne. Napisy takie jak ten można łatwo zauważyć na plakatach z lat czterdziestych i pięćdziesiątych, w większości wykonanych w USA. Czcionka BrushScript opracowana przez Roberta E. Smitha w 1942 roku, jest prawdopodobnie jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy tej epoki o podobnym wyglądzie.

Trzeci napis występuje w modelach Alpina i Ducale, odpowiednio w kolorze czerwonym i białym, a także w latach sześćdziesiątych w serii High Line, w kolorze białym, umieszczony wewnątrz dwóch zachodzących na siebie prostokątów, jednego czerwonego, a drugiego czarnego. Ten rodzaj napisu, powszechnie znany jako Connected Chrome Scrip, jest wszechobecny w niemal wszystkich chromowanych tabliczkach umieszczanych na samochodach i sprzętach gospodarstwa domowego od lat trzydziestych do sześćdziesiątych, będąc w swej istocie znakami pisma połączonymi ze sobą poprzez linię bazową.

Dzieje się tak po to, aby litery mogły się zdystansować od wybitnie męskiego, ciężkiego i mało kontrastowego slab serif. Widuję się to czasem na plakatach z lat pięćdziesiątych, choć rzadko, bo nie bardzo pasują do opływowych kodów wizualnych.

W tych dwóch modelach obecny jest również napis, namalowany złotą farbą na pleksiglasowej płycie podgrzewacza filiżanek, składający się z groteskowo zarysowanego R, z kwadratową czaszą przeciętą nazwą Rancilio, napisaną lekkimi, groteskowymi i geometrycznymi znakami. Element ten, choć drugorzędny, będzie stanowił podstawę logotypu, który zostanie opracowany w następnej dekadzie.

Między rokiem 1965, w którym powstaje seria High Line, a końcem dekady ukazują się jeszcze trzy inne modele z nowymi płytami. Eurostile, kamień milowy włoskiej typografii XX wieku, zaczyna być używany w pogrubionej, rozszerzonej wersji.

Ten wygląd zajmuje ważną pozycję w komunikacji Rancilio między 1965 a latami osiemdziesiątymi, pojawiając się nie tylko na tabliczkach ekspresów do kawy, ale także na każdym wyprodukowanym materiale drukowanym.

W wersji drukowanej logotypu zastosowano czarny kolor, linię i przestrzeń negatywną, w tym również obrysowaną literę R, poza prostokątem, w którym umieszczono nazwę Rancilio i napis “Macchine per Caffe”. R wydaje się być ewolucją logotypu znajdującego się na plexi Mignon i Preziosy.

Nadejście lat osiemdziesiątych przynosi nowości, a oryginalny monogram podwójnego R, używany do lat czterdziestych, zostaje przywrócony w 1982 roku, jednak zmiany sięgają dalej. Cała ta komunikacja graficzna zostaje odnowiona i ten sam monogram, będący obecnie oficjalną ikoną Rancilio, zostaje umieszczony w pobliżu tożsamości słownej – elementy te są ułożone obok siebie, podwójne R wpisane w kwadrat, a nazwa firmy w prostokąt na prawo od tego pierwszego, oba z zaokrąglonymi rantami – tworząc zupełnie nową tożsamość wizualną.

Wersja drukowana logotypu jest jednak złożona i niezrównoważona w porównaniu z wersją na tabliczkach, eksponując napis, podkreślony, znajdujący się poniżej czarnego prostokąta, w którym umieszczona jest nazwa firmy, a także kwadrat z monogramem powiększony prawie do podwójnej wysokości.

W tej dekadzie pojawia się również kolor – zieleń zostaje przyjęta do reprezentacji Rancilio – jednak jej użycie jest obecne tylko w drukowanych wersjach logotypu.

W 2000 roku wizerunek Rancilio przechodzi ponowną zmianę. Jest oto powrót do genezy firmy, dzięki połączeniu dwóch pierwotnych elementów graficznych obecnych w historii firmy: monogramu, używanego już od lat osiemdziesiątych, oraz nazwy marki, pisanej tą samą czcionką (futura), która kiedyś widniała na fasadzie Officiny.

Od 2005 roku napis w logo brzmi “Coffeeing the World”, jest to przeniesienie sztuki i pasji, nie tylko z włoskiego espresso, ale także wszystkich napojów na bazie kawy, przygotowywanych ze starannością i znawstwem, do każdego zakątka świata. Słowa te stają się jeszcze bardziej wyjątkowe, gdy są napisane ręką Giorgio Rancilio, nie tylko prezesa firmy, ale także jednej z twarzy trzeciego pokolenia Rancilio, będąc w ten sposób wyrazem rodzinnego DNA i ewolucji.